Page 29 - _0877K_CRM NEOS Dec_2348159858.PDF

Getekend door het leven Brief aan Willy
Hoe herken ik jouw levensverhaal.
Het leven en werk van Willy Linthout bestaat uit
Heb spijtig genoeg hetzelfde verlies van onze 30-jarige
vreugde en verdriet. Ook de reacties bevonden zoon meegemaakt. Hij was de rebel, wilde alles ontdekken
zich in dat spectrum. en vertrok naar gevaarlijke landen en zeeën, eenzaam met
een bootje op de Oceaan.
Hij nam kort afscheid en weg was hij, heel gevaarlijk en
steeds wij die achter bleven met blijvende ongerustheid.
Bij een zoveelste thuiskomst was hij negatief op alle vlakken
maar wij zagen het niet… We hebben er nog steeds schuld-
gevoelens over… Wij hebben hem als ouders gevonden…
15 jaar zijn we nu verder, en ons leven is zoals dat van jullie.
Wij verwerken ons verdriet elk op een andere manier. Ik
ben nu 70 en ik ben steeds bezig, ik wil er wel over spreken
met iemand, maar ik denk dat niemand in mijn omgeving
het wil.
Winnaar: Het boek Gelukkig worden in 8,5 stap- (Josiane, mama van onze zoon)
pen gaat naar Josiane

Vijfjarige rebel
Ik ben er nu 80, maar ooit was ik 5 jaar. Ik woonde in Sint-Niklaas in de Vermorgenstraat, dicht bij het station, waar een vriendelijke
met mijn moeder bij haar ouders in, daar mijn vader in de oorlog ! *" *" &+ %2&0 $"+,*"+ %""ƞǽ ( (/""$ ! / $"01 *-1" - 1 1'"0

was gebleven. en mocht op een houten hobbelpaard zitten. Aan mijn ontsnap-
Thuis was het niet zo leuk en ik wou naar mijn bomma (moeder pingspoging kwam een einde toen de politie me weer naar huis
van mijn vader) in Lokeren. Daar was het altijd plezant met mijn 5 / %1ǽ / 4 %11" *" ""+ Ȋ4 /*ȋ ,+1% ) ț*&'+ -,"- %""ƞ "/

nonkels (de jongste was 11 jaar ouder dan ik). dagen rood van gezien).
Zo gezegd, zo gedaan. Op een onbewaakt moment ben ik de deur Tot zo ver mijn eerste rebelse daad.
uitgeglipt op weg naar het station. Toch kwam er een moment dat
ik niet meer wist hoe ik verder moest. Ik ben dan verzeild geraakt (Irmgard)

Een taal die nuanceert
Het is inderdaad verrassend hoe weinig wij rekening houden (zelfs niet opgevoed zijn?)
met hoe een taal overkomt, wat ze teweegbrengt. Ik ben nogal een voorstander om
onze “eigen dialecten” te onderhouden (waarin ook wel die nuances kunnen gelegd
worden?). Samuel ziet dit los van de gebruikte taal veronderstel ik en het maakt eigenlijk
niet uit…
Ik weet niet hoe het tegenwoordig is op school, maar waar zit “die verwoording, nuan-
ces, en gebruik van je omgangstaal” in de opleiding? Destijds hadden sommigen wel
“wellevendheid”. Dat was al een aanzet. Maar echt taal in functie van de situatie herinner
ik mij niet. Niet iedereen kreeg ook de kans van thuis uit om voldoende taalvaardigheid
op te doen. En tegenwoordig ziet de politiek “taal” eerder als noodzaak om te “preste-
ren, verder studeren, hoger op geraken”, kennis opdoen.
Maar hoeveel “woordenschat” kennen en begrijpen wij om ons uit te drukken in levens-
situaties als ongeval, ziekte, overlijden, palliatieve zorg, mensen met beperking enz? …
(Dirk)

NEOS - 29