Page 41 - CRM NEOS JUNI 24_03062024.pdf
P. 41

Verhuizen
                                            Ik weet niet hoe waar wanneer
                                             falend hart brekende longen
       vroegen ze meteen of ik niet laborante   ongeval slepende ziekte ouderdom  derde maar uiteraard stond het werk
       bedoelde, want technisch ingenieur was       maar eens              met stip op één. Want eerst patatten
       toch niets voor een meisje zeker? Met   word ik een stoffelijk overschot  planten en dan pas bloemen hè. Maar
       tien waren we, wij meisjes, te midden   verhuizend naar deze plek   mijn grootste voorbeeld  zal toch wel

       van 39 jongens. Enfin, “te midden”, in die                          mijn tante Irene zijn. Zij was de jongste
                                              mijn allerlaatste verhuis
       tijd moesten de jongens en meisjes nog                              van het gezin Redant en de enige die
                                                Kom dan even bij mij
       zoveel mogelijk gescheiden worden. Wij                              heeft kunnen/mogen  verder studeren.
                                                    gedenk mij
       meisjes op de eerste rij, de jongens ach-                           Zij heeft meer dan 100 fotoboeken vol-
                                                   praat met mij
       ter ons. Maar zoveel heeft het toch niet   en vertel me wie ik was  geplakt met foto’s, krantenknipsels,
       geholpen, want mijn lief zat net achter   wij, die eens waren       zelfgeschreven teksten… Ik heb er uit-
       mij op de tweede rij tegen mijn schoenen   soms meer soms minder    eindelijk een 50-tal van bewaard, ik kon
       te schoppen’, lacht Nera. ‘Ik  bekijk nu al-  maar steeds en altijd  het gewoon niet over mijn hart krijgen
       les zowel wetenschappelijk als emotio-  een hemels stukje paradijs op aarde  om ze weg te gooien. En tot mijn grote
       neel, dus nog geen moment spijt gehad   Zo verbreken wij de stilte  verbazing heb ik ook ‘mijn afwijking’
       van mijn studie. Ik werkte bij een drink-  de onbereikbaarheid pijnlijk hard  doorgegeven aan mijn dochter, die dit
       watermaatschappij en zie dus zowel de      troosten elkaar          weekend – op haar 50ste - haar eerste
       romantiek van blauw zuiver water als de                             gedicht heeft gemaakt. Ik ben blij dat
                                                    zacht teder.
       bacteriologische samenstelling ervan.                               mijn afwijking schrijven en dichten is,
       De wetenschappelijke genen blijken                                  het kon erger…’. Van de kracht van een
       doorgegeven te zijn, want de kleinzoon                              roze bril gesproken.
       komt net aangewandeld met enkele   Erfelijk belast
       proefbuisjes om aan zijn experimentjes   Hoewel Nera uit een familie van nuchte-  Dat heet dan gelukkig zijn
       te beginnen. ‘Je ziet, hij is erfelijk belast.   re, rationele boeren stamt, is de creati-  ‘Op dit familieportret uit 1927 zie je de
       Je zou ervan schrikken hoeveel je door-  viteit niet ver te zoeken. ‘Ook mijn vader   ouders, broers en zussen van mijn va-
       geeft aan de volgende generaties.’   schreef gedichten en mijn nonkel schil-  der. Telkens als ik een moeilijk moment
                                                                           heb, kijk ik naar deze foto en besef ik
                                                                           dat ik echt content mag zijn met mijn le-
                                                                           ven, ondanks de tegenslagen. Want 4
                                                                           jaar na deze foto sterft mijn grootvader
                                                                           en blijft mijn grootmoeder achter met
                                                                           10 kinderen, wetende dat ze al 3 kinde-
                                                                           ren verloren heeft. Je kan je inbeelden
                                                                           dat het armoede troef was. Alle kinde-
                                                                           ren moesten zo snel als mogelijk mee-
                                                                           helpen op de boerderij, een zoon raakte
                                                                           verlamd door polio, een andere dochter
                                                                           stierf door een bronchitis… Dan plaats
                                                                           je alles wel in perspectief en besef je dat
                                                                           je blij mag zijn dat je nu leeft en niet 100
                                                                           jaar terug. Ik heb wel wat tegenslagen
                                                                           in het leven gekend, waaronder het ver-
                                                                           lies van mijn man – nu al bijna 20 jaar
                                                                           geleden – maar de kracht schuilt erin

                                                                                                   NEOS - 41
   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46