Page 10 - CRM NEOS JUNI 24_03062024.pdf

“Ouderdom heeft me milder

leren kijken. En poëzie troost.”

Annemie Deckmyn bloeide open na haar 50 e

Afgelopen maart, geflankeerd door zoon Bert Verbeke (acteur, muzikant) nog op het podium bij Neos
tijdens de Cultuurhappening in Gent. En nu in het Neos Magazine. Het verbaast de nuchtere Annemie
Deckmyn (69) enigszins. “Maak van mij geen heilige, hé. Voetjes op de grond, daar sta ik het liefste.”
Een eerlijk portret van deze (groot)moeder, gewezen leerkracht en laatbloei-dichteres. Een recht voor
de raap en tegelijk kwetsbare getuigenis over ouder worden, jeugdkwetsuren en poëzie die ze vond
na haar 50e. Of beter: die haar vond.
Freya Verwaeren

“De mens, ge kunt daar niet aan uit”. nog na vaders dood. Iets wat ze nu in de tegoed toch niet genegen?’ De onlosma-
Te midden van ons gesprek wandelt An- psychologie ‘emotionele verwaarlozing’ kelijker loyaliteit die je hebt naar je ou-
nemie opeens naar haar boekenkast om noemen. Pas toen ik naar de Chiro ders toe, de erkenning die je zoekt, die
de slotzin uit een boek van Gerard Wals- mocht – met dank aan de onderpastoor - blijft je hele leven lang nazinderen. Het

chap te citeren. Alsof ze haar levensver- zag ik een uitweg uit dit beklemmend vraagt toch kracht en veel zelfonderzoek
haal wil nuanceren en samenvatten te- thuisklimaat. Ik leerde daar ook m’n om daar een plaats aan te geven, en in
gelijk. “Maar het begin bepaalt toch man Patrick kennen, ik 17 en hij 25, mijn het beste geval: aan onderuit te komen.
veel”, verzucht ze. “Spontaan komt dan redding. De conservatieve stolp die de Een soms moeilijke erfenis waar vele ge-
altijd het deuntje van ‘Nul ne guérit de Kerk creëerde in die tijd, mag nooit on- neratiegenoten nog mee worstelen,
son enfance’ – niemand geneest van z’n derschat worden. Dat was indoctrinatie vrees ik.”
jeugd – van Jean Ferrat bij me op. De mij- van de zuiverste soort. Dat heeft tot mijn

ne durf ik toch als woelig omschrijven. 38e geduurd, het moment dat m’n moe- Illusie van het ouderschap
Het moet voor mijn ouders moeilijk zijn der overleed. Ik zat naast haar sterfbed “De boutade dat ‘het leven aan de jeugd
geweest een evenwichtige relatie uit te met een boek van Simone de Beauvoir, is’, doet me niets (lacht luid). Ik ben pas op
bouwen in de onzekere oorlogsjaren. en met haar laatste krachten tikte ze me mijn 50e opengebloeid. Na de dood van
Hun eerste kind werd geboren en de oor- nog op de vingers: ‘Je bent haar gedach- mijn moeder kreeg ik een klop en ging
log brak uit, in 1943 een tweede zoon en
dan nog een dochtertje dat stierf na zes
maanden. Moeilijke jaren vol angst en Wie is Annemie Deckmyn (°1955)
verdriet, en dan opeens was ik er. Een • Gepensioneerd leerkracht en dichter
nakomer. Op mijn 9e overlijdt m’n vader • Moeder van 5 kinderen, 8 kleinkinderen
onverwachts. Er werden geen woorden • Publiceerde twee poëziebundels
aan verspild in die jaren. Ja, ik heb gere- ‘Alles gebeurt onderweg’ en ‘Storm
belleerd. De relatie met mijn moeder, na Storm’
van bij het begin stroef, verslechterde

10 - NEOS