14
NEOS
Culinair
Boek:
‘Vers van ’t veld’,
uitgeverij: Lannoo
Foto’s:
Heikki Verdurme
Tekst:
Agnes Goyvaerts
Recepten:
Broes Tavernier
De boeren, die boeren voort
Volkstuintjes, plukhoven of een eigen moestuin. Eigen kweek is hip. We eten niet meer eender wat. Waar
komen onze ingrediënten vandaan? Gebeurde de teelt ervan biologisch? Wie zijn de noeste werkers die
ons van zoveel lekkers voorzien? Het boek ‘Vers van ’t veld’ bundelt mooie verhalen van boeren met uit-
eenlopende specialisaties.
Silke Nauwelaerts
Zelf plukken: verser kan het niet
Bart en Nele baten plukhoeve Purfruit in Oeselgem uit.
Op de biohoeve kan je van juni tot september terecht
om zelf je emmertjes te vullen met allerhande bessen. Al
waren bessen niet het eerste waaraan het koppel dacht
toen ze begonnen met boeren. Bart: ‘Ik wilde kalkoenen
kweken en ze laten lopen onder vlierstruiken. De bessen
zouden het vlees van de kalkoenen mooi rood kleuren.’
Toen een vos op één nacht de helft van de kalkoenen
de kop af beet, schakelden ze over op plan B, de vlier-
struiken an sich. Financieel onhoudbaar, zo bleek. ‘Voor
een van mijn vorige jobs, reisde ik geregeld naar Ame-
rika. Daar zag ik overal borden met daarop ‘pick your
own’. Overal waar je keek, zag je blauwe bessen. We
stelden vast dat er in Vlaanderen weinig kwekers waren
en dus besloten we om daarop in te zetten. Vanaf dag
één werkten we bio, uit idealisme en omdat het gewoon
lukte.’ Oorspronkelijk leverden Bart en Nele hun bessen
aan Bioplanet en BioFresh, maar om concurrentieel
te blijven, moesten ze hun prijs altijd laten zakken. Een
buurman moedigde hen aan om de mensen zelf bessen
te laten plukken. Het werd een succes. ‘Ik moest geen
tijd meer steken in het vullen van kleine doosjes, geen
vervoer organiseren en geen plukkosten betalen. Voor
de consumenten was het ook voordelig. Ze betalen min-
der dan in de winkel én de bessen zijn ultravers, recht
van het veld. Iedereen ging met een smile naar huis.’
Na de blauwe bessen volgden al snel andere soorten. Nu
kan je bij Purfruit terecht voor zestien soorten en zestig
variëteiten. Geen wonder dat zelfplukkers hun emmers
hier gretig volladen.
Waterkers: de meest gezonde groente
In Lauw, bij Tongeren, liggen de bedden waterkers van
kweker Jean Vansimpsen er frisgroen bij. Waterkers mag
dan niet de meest courante groente zijn, ze is wel rijk aan
mineralen, vitaminen en antioxidanten. ‘Wie minstens
één keer per week waterkers eet, verkleint zijn kans op
kanker serieus.’ De gezonde eigenschappen van water-
kers worden al veel langer geprezen. De Oude Grieken
geloofden dat het eten van de rauwe blaadjes de intel-
ligentie bevorderde, en Romeinse keizers meenden dat
ze er kordatere beslissingen door konden nemen. De
voorwaarde om waterkers te kunnen kweken? Een bron
met natuurlijk, zuiver water. ‘Waterkers is inderdaad van
oorsprong een moerasplant die groeit in beken en rivie-
ren. Een systeem van buizen en slangen leidt het water
langs de planten. Enkel de vrieskou kan voor problemen
zorgen.’ Oorspronkelijk was waterkers een typische
zomergroente, maar Jean werkt ’s winters met plastic
overkappingen zodat hij nu het hele jaar door kan te-
len. Die teelt vraag veel handenarbeid. ‘Van het harken
en het schoppen, kweek je behoorlijk wat blaren op je
handen. De jongens zitten drie kwart van de dag gehurkt
en ook het snijden is een talent apart.’ De handenarbeid
loont de moeite want waterkers is een delicatesse. In
België wordt waterkers vooral gebruikt om soep mee te
maken, maar ook in smoothies, pesto, sauzen en rauw in
slaatjes smaakt de groente heerlijk.
De twee gerechtjes met superverse ingrediënten doen
verlangen naar zonnige dagen. Smakelijk!
