NEOS
Tijdgever
16
Dineren in het donker
‘Laat je verrassen’. Dat is de korte en veelbelovende boodschap die
ik krijg van Jan Coenegrachts en Gerda Herbots van Neos Zoutleeuw,
die mij op een ijskoude voormiddag in januari hartelijk verwelkomen
in Hasselt. Ze gaan vandaag koken met een groepje blinden, en ik
mag in hun kielzog meelopen.
Ann Venneman
P
laats van afspraak is het be-
scheiden pand van Licht en
Liefde aan de Kuringersteen-
weg. Jan is boodschappen gaan
doen en zet de ingrediënten klaar
in de keuken. We verwachten vier
blinde of slechtziende dames die
maandelijks kookles volgen bij hem.
Hij heeft me al toegefluisterd wat er
allemaal op het menu staat en ik ben
benieuwd hoe ze dàt in godsnaam
allemaal gaan klaarspelen, met al die
scherpe voorwerpen in de keuken.
De dames arriveren druppelsgewijs,
samen met hun begeleiders die me-
teen daarna vertrekken. De sfeer
zit er direct in. Ze wisselen nieuw-
jaarknuffels en -wensen uit. ‘En een
goeie gezondheid in ’t bijzonder’.
Blinden houden elkaar lekker lang
vast, merk ik. Ze lijken niet alleen te
willen
horen
of het goed gaat, ze
voelen
het ook. Anna houdt mijn
hand secondenlang vast en betast
mijn palmen met haar zachte vin-
gers, terwijl ik haar vertel wie ik ben
en wat ik als ‘tijdgever’ kom doen.
Ondertussen helpt Gerda met de
jassen en begeleidt ze iedereen naar
de tafel.
Sprekende weegschaal
en maatbeker in braille
Het gaat er warm en gemoedelijk
aan toe en er wordt heel wat afgela-
chen tot Jan, die deze maand afstu-
deert aan CVO-STEP in Hasselt als
kok, vindt dat we maar eens moe-
ten beginnen koken. Hij overloopt
het driegangenmenu en verdeelt
de taken. De recepten worden uit-
gedeeld in grootschrift en in brail-
le. Josephine, die kleurenblind is
maar wel heel grote letters kan le-
zen, houdt het blad tot vlak bij haar
ogen, en begint te lachen: ‘Quiche
met spruiten!? Nog nooit gege-
ten, en ik moet dat gaan maken…?’
Anna, die helemaal blind is, gaat
voor het Sangria aperitiefje zonder
alcohol zorgen, want zij kan goed
fruit fijnsnijden volgens Jan, ‘Ik sta
je wel bij’, zegt hij, en dat doet hij.
Jan kent zijn pappenheimers goed.
In een vorig leven was hij leraar fy-
sica. Hij legt goed uit, is grappig en
weet iedereen gerust te stellen. De
vrouwen vertrouwen hem blinde-
lings, en in een treintje schuifelen
ze goedgemutst achter elkaar de
keuken in, de mouwen opstropend.
Ze gaan aan de slag met speciaal
keukengerei voor blinden: een spre-
kende weegschaal, een vorkachtige
uiensnijder, een maatbeker en een
kookwekker in braille. Al gauw be-
gint de roomsoep van knolselder
met radijzen van Denise al heerlijk te
ruiken.
Luisterverhalen
voor Tibo
Ondertussen praat ik met Gerda. Vijf
Koken als binde? Met speciale hulpmiddelen en liefdevolle begeleiding
lukt het perfect
© Foto’s: Luk Collet
